Uroczystą Mszę świętą Pasterską sprawował w bielskiej katedrze biskup Piotr Greger.
Wraz z ks. biskupem Piotrem przy ołtarzu modlili się księża katedralni na czele z ks. proboszczem Antonim Młoczkiem oraz ks. Robert Kasprowski – sekretarz ks. biskupa.
Zwracając się do wiernych ks. biskup Piotr powiedział:
„Oto zwiastuję wam radość wielką. (…) Dziś bowiem w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz Pan (Łk 2, 10b-11). Słowa orędzia Bożego Narodzenia rozbrzmiewają tej nocy na całym świecie. Wiara w te słowa spowodowała, że – tak jak wtedy pasterze – dziś my przyszliśmy na spotkanie z Nowo narodzonym. Wydarzenie Bożego Narodzenia w sposób wyraźny odsłania zderzenie dwóch światów, panujące między nimi napięcie. Jakżeż wymowna jest w tym kontekście czytana tej nocy Ewangelia.
Dwa światy, dwa odmienne i zupełnie różne sposoby pojmowania prawdy o człowieku; dwa różne obrazy ukazywania sensu ludzkich dziejów. Z jednej strony świat, którego symbolem jest przeprowadzony spis ludności. To świat cezara i jego nieograniczonej, dalekosiężnej władzy; to świat społecznych układów i zależności; świat, w którym człowiek nie jest traktowany z powagą. Świat liczb, zestawień, statystyk, gdzie zapomina się o godności człowieka. Świat, w którym wszystko sprowadza się do sprawnej machiny społecznej, gdzie siła władzy chce wiedzieć wszystko o tych, których ma pod sobą, którymi rządzi i o których decyduje. Jest to świat przekonany o tym, że losy historii są w rękach ludzi i tylko ludzi; to świat licznych, różnorodnych wydarzeń oraz ich bardzo płytkich, powierzchownych interpretacji.
Dwa różne światy! Jakżeż łatwo rozpoznać je w słowach wypowiadanych przez nas życzeń. W jednych pozostaje tradycyjne „wesołych świąt”, kilka groteskowych słów o zdrowiu, pomyślności, o powodzeniu i spełnieniu określonych planów czy ukrytych marzeń. Laickie środki społecznego przekazu prześcigają się w tego typu życzeniach, które robią wszystko, aby wykluczyć prawdziwe źródło radości i najgłębszy fundament tych życzeń – a jest nim objawienie się miłości Boga w Jezusie narodzonym dla nas i dla naszego zbawienia. Istnieje też drugi świat objawiony w naszych życzeniach. To świat Bożego pokoju i radości, świat Bożej łaski.
Popatrzmy, jak Boże Narodzenie jest niezniszczalne. Ten świat, którego mentalnością jest mieć, którego zasadą jest konsumować i który z gigantycznym rozmachem rzucił się na adwent, by uczynić z niego wielkie widowisko kupowania bez pamięci, tyle ile można i na ile nas stać, a nawet więcej; Boże Narodzenie wytrzymało tę presję i skutecznie się obroniło. Jest niezniszczalne jak miłość. Bez miłości – choćby wszystko inne było – to i tak życie jest pozbawione blasku i nie wiadomo, po co istniejemy. Prawda Bożego Narodzenia z tą niezwykłą miłością Boga przebija się przez wszystko; potrafi i pragnie zagościć w naszych sercach, przebija się ogromną mocą prowadząc jednych ludzi do drugich.”
Na zakończenie ks. biskup Piotr powiedział:
„Takie Bożego Narodzenia życzę wszystkim obecnym na Eucharystii. Zanieście te życzenia do waszych domostw, miejsc pracy i nauki, do szpitali, domów opieki, hospicjów. Niech orędzie Bożego Narodzenia dotrze do tych, którzy przeżywają czas ograniczenia wolności, czują się wyjątkowo osamotnieni. Niech prawda o wydarzeniu z Betlejem dotrze wszędzie, gdzie żyje człowiek.”
Obsługę liturgiczną ołtarza pełnili klerycy Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Krakowskiej.
Na zakończenie ks. biskup Piotr udzielił zebranym apostolskiego błogosławieństwa.