Eucharystii z okazji Dnia Papieskiego przewodniczył ks. biskup Piotr Greger.
Wraz z nim przy ołtarzu modlili się księża: Antoni Młoczek – proboszcz parafii katedralnej oraz Wiesław Płonka – koordynator diecezjalny Fundacji „Dzieło Nowego Tysiąclecia”.
Od roku 2001 obchodzony jest w polskim Kościele Dzień Papieskijako wyraz wdzięczności, łączności duchowej z Ojcem Świętym, Janem Pawłem II i promocji jego nauczania. Przypada najczęściej w niedzielę bezpośrednio poprzedzającą rocznicę wyboru ks. kardynała Karola Wojtyły na następcę św. Piotra. Koordynatorem przedsięwzięć jest Fundacja „Dzieło Nowego Tysiąclecia”. W trakcie Dnia Papieskiego zbierane są pieniądze na stypendia dla zdolnej polskiej młodzieży z niezamożnych i ubogich rodzin.
Zwracając się do wiernych ks. biskup Piotr Greger powiedział:
„Przeżywamy dziś 23. Dzień Papieski, tym razem pod hasłem: Jan Paweł II. Cywilizacja życia. Papież z rodu Polaków był twardym obrońcą naturalnego prawa każdego człowieka do życia, od momentu jego poczęcia do naturalnej śmierci. Prawo do życia jest kwestią fundamentalną, ponieważ jego brak skutkuje bezsensownością wszystkich pozostałych praw należnych człowiekowi. Popatrzmy dziś na hasło tegorocznego Dnia Papieskiego w perspektywie nieco szerszej. Nie lekceważąc troski o poszanowanie każdego ludzkiego istnienia, zwróćmy uwagę na to, aby każdemu życiu nadać pełną godność dziecka Bożego, zadbać o jakość życia poprzez obecność łaski uświęcające; w praktyce chodzi o zaangażowanie w życie sakramentalne i modlitewne.
Sięgnijmy do nauczania papieża Jana Pawła II na ten temat. Pierwsza myśl: w celebrację Eucharystii jest wpisany sens ucztowania, to znaczy, że każda Msza święta jest uobecnieniem Ofiary krzyżowej Jezusa, ale ma także wymiar Uczty. Druga myśl: jeśli już jesteśmy obecni w kościele, to papież Jan Paweł II zachęca: włączenie w Chrystusa, jakie dokonuje się w Chrzcie świętym, odnawia się i nieustannie umacnia przez uczestnictwo w Ofierze eucharystycznej, przede wszystkim gdy jest to uczestnictwo pełne przez udział w Komunii sakramentalnej. Możemy powiedzieć, że nie tylko każdy z nas przyjmuje Chrystusa, lecz także Chrystus przyjmuje każdego z nas (encyklika Ecclesia de Eucharistia, n. 22). To nasze spotkanie z Chrystusem ma być ukoronowane poprzez zjednoczenie w Komunii świętej. Warto także zapytać: jak rozumiemy Komunie świętą, czym (Kim) Ona jest dla nas? Wykreował się pewien model myślenia, który nie do końca jest zgodny z Ewangelią. Człowiek tłumaczy sobie, że nikogo nie zabił, niczego nie ukradł, sumienie nie wyrzuca mu żadnego grzechu ciężkiego – zatem, idę do Komunii świętej. Jeśli popatrzymy na ten model myślenia od końca, to Komunia święta jawi się jako nagroda za to, że byłem grzeczny i posłuszny. Tymczasem, Komunia święta nie jest żadną nagrodą za cokolwiek, to w ogóle nie ta kategoria. Jezus zostawił nam siebie w sakramencie Eucharystii nie dla nagrody, ale po to, aby nas umacniać w słabościach. Zapewnia nas wyraźnie: Nie potrzebują lekarza zdrowi, ale ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem wezwać do nawrócenia sprawiedliwych, lecz grzeszników».
Kwestia trzecia: przystępowanie do stołu Pańskiego wymaga permanentnej troski o stan łaski uświęcającej. To bywa czasem trudne, ponieważ stawia przed człowiekiem konieczność wysiłku duchowego, na który nie zawsze mamy ochotę. Bądźmy ludźmi mającymi w sobie żywego Boga, a wtedy mamy otwartą drogę do szczytowego zjednoczenia z Chrystusem na drodze sakramentalnej Komunii.
Kwestia czwarta: udział w Komunii świętej zawsze rodzi zobowiązanie. Dzień Papieski to okazja do pomocy młodym uzdolnionym ludziom, a pochodzącym z rodzin niezamożnych. Fundacja Dzieło Nowego Tysiąclecia to żywy pomnik stanowiący wyraz naszej wdzięczności za osobę, nauczanie i niezwykle bogaty pontyfikat św. Jana Pawła II.”