Dwóch nowych kapłanów wyświęcił biskup Roman Pindel.
Uroczystość odbyła się w naszej katedrze w sobotę 24 maja. Święcenia przyjęli: Bartosz Mikrut z parafii Wszystkich Świętych w Wieprzu oraz Jacek Orawczak z parafii św. Marii Magdaleny w Międzybrodziu Bialskim. Wstąpili oni do Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Krakowskiej w 2019 roku. Patronem rocznika był błogosławiony Michał Giedroyć.
Wśród modlących się przy ołtarzu byli proboszczowie z parafii, z których pochodzą neoprezbiterzy, przełożeni z Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie. W uroczystości uczestniczyli przedstawiciele rodzin, znajomi i przyjaciele neoprezbiterów, a także klerycy i diakoni z krakowskiego seminarium.
Były to trzydzieste czwarte święcenia kapłańskie w historii naszej diecezji bielsko- żywieckiej i dwunaste, których dokonał w tej świątyni ks. biskup Roman Pindel, sprawujący posługę pasterską od 6 stycznia 2014 r.
W obrzędzie święceń kandydaci do kapłaństwa przyrzekli m. in. posłuszeństwo biskupowi i jego następcom oraz prowadzenia życia „zgodnie z tajemnicą Pańskiego krzyża”. Po odśpiewaniu litanii do Wszystkich Świętych, wyświęcani modląc się przyjęli postawę prostracji, polegającą na leżeniu krzyżem przed ołtarzem. W kulminacyjnym momencie obrzędu ks. biskup Roman w ciszy nałożył na diakonów ręce i odmówił nad nimi modlitwę święceń. Także pozostali duchowni nałożyli na przyjmujących święcenia ręce, przekazując w ten sposób władzę kapłańską.
Po przywdzianiu szat liturgicznych ręce prezbiterów zostały namaszczone krzyżmem świętym. Ks. biskup Roman podał także każdemu z nich chleb na patenie i wino z wodą w kielichu i przekazał znak pokoju. Nowo wyświęceni podeszli do ołtarza, by celebrować swoją pierwszą Mszę świętą.
Na koniec liturgii przedstawiciel nowo wyświęconych kapłanów Jacek Orawczak wypowiedział słowa wdzięczności pod adresem biskupów, przełożonych, rodziny oraz księży z rodzimych parafii.
Uroczystościom święceń prezbiteriatu uświetniły śpiewy: chóru bielskiej katedry pod kierownictwem Maćka Leśniaka oraz scholi Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Krakowskiej pod przewodnictwem ks. dr. Krzysztofa Kurnika.
Zwracając się prezbiterów ks. biskup Roman Pindel powiedział:
„W dniu Waszych święceń prezbiteriatu usłyszeliśmy fragment Dziejów Apostolskich, który mówi o powołaniu Tymoteusza na współpracownika Pawła i ich pierwszej wspólnej wyprawie dla głoszenia ewangelii. Opis powołania Tymoteusza do współpracy z Apostołem zawiera elementy pojawiające się także dziś w historiach powołanych do kapłaństwa. Wy, moi drodzy, odróżnieniu od Tymoteusza, od lat niemowlęcych pewnie nie karmiliście się Pismami świętymi, ale wzrastaliście w wierze i zasadach, jakie panowały w waszych domach. Dorastaliście także w wierze i postępowaniu chrześcijańskim w waszej wspólnocie parafialnej, która wydała o was dobre świadectwo. Mieliście szansę dorastać do pogłębionej wiary, dojrzałej osobowości i pragnienia gorliwości w posługiwaniu w Kościele w specjalnie stworzonym do tego środowisku seminaryjnym. Jego przełożeni, podobnie jak starsi Kościoła w Listrze, wydali o was dobre świadectwo odnośnie do waszego przygotowania do prezbiteriatu. Przyjmujecie więc święcenia w odpowiedzi na przedstawioną przez was gotowość i na prośbę Kościoła, wyrażoną dzisiaj w tej świątyni. Przyjęcie święceń, to jednak początek realizacji powołania, które dotąd było rozeznawane, teraz zaś zaczyna być realizowane. Do dziś mogliście mieć wątpliwości. Dziś zaś Kościół potwierdza wasze rozeznanie, które wy sami kilka już razy wyrażaliście publicznie. Bóg na pewno wezwał was do posługiwania w Jego Kościele. Przed wami nowy rozdział życia, początek posługi kapłańskiej oraz początek nowego rodzaju wzrastania w wierze, dojrzałości i odpowiedzialności. Wasza wiara winna się pogłębiać, byście mogli umacniać w niej tych, którzy są słabi. Dojrzałość jest konieczna wobec młodych i niedojrzałych, którzy zostaną wam powierzeni. Odpowiedzialność będzie w was wzrastać wpierw w czasie prowadzenia małych grup uczniów czy ministrantów, abyście dorastali do odpowiedzialności za większe grupy, bardziej wymagające, ale też umieli prowadzić pojedynczego człowieka w jego duchowym wzroście. Z czasem przyjdzie odpowiedzialność za godne życie i zbawienie kilku setek lub tysięcy parafian.
Sposób planowania ewangelizacji przez Pawła i Tymoteusza wskazuje nam dzisiaj na to, czym kierować się w rozeznawaniu duszpasterskim. Ono opiera się na rozeznawaniu znaków i uległym słuchaniu Ducha Świętego. Paweł i Tymoteusz nie idą tam, gdzie zakazuje im Jezus lub Duch Święty. Wydaje się, że marnują czas klucząc w drodze czy szukając nowych możliwości. Jednak w pewnym momencie znak dany od Boga i rozeznany jest jednoznaczny. Mają podjąć strategiczną decyzję. Ukazujący się Pawłowi Macedończyk wzywa go, by przybył im na pomoc. Jednak by pomóc, muszą zmienić kontynent. Są w Azji Mniejszej, a Macedonia jest już w Europie. Tam będą dalej słuchać Ducha Świętego i trzymać się uczęszczanych szlaków, którymi rozpowszechnia się towary i nowe idee. Podążając głównymi rzymskimi drogami Paweł i Tymoteusz rozszerza będą ewangelię o zbawieniu w Jezusie Chrystusie.
Bądźcie i wy posłuszni Duchowi Świętemu i trzymajcie się tego co sprawdzone a dające wzrost w Kościele. Przy tym się zatrzymujcie, pielęgnujcie, szukając kolejnych owoców łaski Bożej i waszego trudu. Niech Pan, który was powołał i posyła, dopełni swoich zamiarów.”