W naszej katedrze można znaleźć trwałe ślady historycznych wydarzeń.
Jednym z nich był obchodzony już z górą dwie dekady temu Wielki Jubileusz Roku 2000. Jego obchody – w dniach od 24 grudnia 1999 do 6 stycznia 2001 roku miały podkreślić wejście Kościoła w trzecie tysiąclecie.
W każdej diecezji biskupi wyznaczyli tak zwane kościoły stacyjne – świątynie, do których pielgrzymowanie związane zostało z łaską odpustu jubileuszowego. Jednym z takich kościołów była nasza katedra. Kościoły stacyjne oznaczono symbolem Wielkiego Jubileuszu – jednakowym w Kościele na całym świecie. Ten symbol do dziś znajduje się na czołowej ścianie katedralnej ambony. Jest jednak na tyle niewielki, że – aby dobrze mu się przyjrzeć i należycie go odczytać – trzeba podejść blisko.
Symbol Wielkiego Jubileuszu ma kształt koła, w środku którego wpisano krzyż. Krzyż jednoczy pięć gołębi z rozpostartymi skrzydłami, które oznaczają pięć zamieszkałych kontynentów. W oryginalnym znaku każdy gołąb ma inną barwę. Symbol znajdujący się w naszej katedrze wykonano z jednobarwnego stopu metali, więc gołębie również nie różnią się kolorami. Natomiast urzeka ich ułożenie: ptaki są tak „dopasowane” do siebie, jak elementy układanki. W ten sposób podkreślono zjednoczenie wierzących z Chrystusem i między sobą.
Również tło kompozycji – w oryginale niebieskie – ma swoją wymowę i nawiązuje do Wcielenia Syna Bożego w łonie Maryi Dziewicy, za sprawą Ducha Świętego.
Zwieńczeniem znaku jest biegnący dookoła napis: Christus Heri Hodie Semper, co oznacza „Chrystus wczoraj, dziś i na zawsze” oraz równolegle do niego, po zewnętrznej stronie znaku, „Jubileusz Roku 2000”.
Ciekawostkę stanowi fakt, że w katedralnym symbolu Wielkiego Jubileuszu słowa „Jubileusz” i „Roku 2000” oddzielono od siebie dwoma Krzyżami Jerozolimskimi, choć w powszechnie przyjętym oryginale ich nie ma. Krzyż Jerozolimski oznacza właściwie pięć krzyży, ukazanych razem: jeden większy i cztery mniejsze. Te ostatnie oznaczać mogą zarówno czterech Ewangelistów, jak też cztery strony świata – północ, południe, wschód i zachód – gdzie rozeszła się Dobra Nowina aż po krańce ziemi.